Beijing

Ming Tombs en Chinese Muur

Het is half zeven als de wekker gaat. We staan op, kleden ons aan en gaan om zeven uur naar het restaurant. Het is net zo druk als gisteren en we eten lekker van het ontbijtbuffet. Een grote keuze uit verschillende soorten ontbijten. Nog even snel naar de kamer om de tanden te poetsen, de jas te pakken en we lopen weer naar beneden.

Daar staat David ons al op te wachten. Keurig op de afgesproken tijd van 7.40 uur staat hij in de lobby. We stappen in en gaan op weg om de andere 6 deelnemers aan de excursie op te halen. Het is zaterdag dus er zijn minder auto’s op de weg. Onze gids merkt dat ook, zodat we ruim 15 minuten eerder dan verwacht bij het volgende hotel zijn. Daar wachten we op de volgende deelnemers en rijden daarna door naar het laatste hotel waar 5 mensen in stappen. Dan is het tijd om Beijing te verlaten. De stad is erg groot, maar liefst 16 miljoen geregistreerde Chinezen wonen er. En naar schatting zijn er nog eens 2 a 3 miljoen extra. David vertelt van alles over Beijing, China en het oude China. Zo zijn er de bell- en drumtower, die vroeger aangaven dat mensen konden opstaan en weer naar bed moesten gaan. Onderweg  naar onze eerste stop, de Ming Tombs, komen we langs de tiger en dragon mountain. Deze bergen beschermen de tombes van de empirers. In China vindt men balans erg belangijk, yin en yan. Man en vrouw, water en aarde. Het hangt allemaal samen. Na ongeveer een klein uur rijden komen we bij de tombes aan. De weg erheen verliep goed, wat alleen wel opvalt is het continue getoeter van onze chauffeur. Elke keer als hij erlangs wilt of iets van gevaar ziet, drukt hij op de claxon.

David vertelt bij tombes over de 13 empirers die hier liggen. Ook hier staan weer een aantal chinese gebouwen met 5 of 9 kleine beelden op het dak. Hoe meer beelden hoe belangrijker het gebouw. De eerste empirer ligt begraven in een door mensen gemaakte bergen van 500m breed. Tot op de dag vandaag weten ze echter niet precies waar hij ligt begraven. Het uitzicht is overigens erg mooi bij deze tombes. We nemen verschillende foto’s en rond half elf elk stappen we de bus weer in. Op naar ons eerste bezoek van een fabriek. Dat is een fabriek waar ze jade verwerken.

De rondleiding begint in de werkplaats waar ze laten zien hoe de jade (steen) wordt geslepen in de juiste vorm en daarna wordt gepolijst. Echt handwerk, waar heel wat uren in gaan zitten. Vervolgens krijgen we te zien hoe je echt van nep jade kunt onderscheiden. Er wordt namelijk veel nep jade gebruikt, in de vorm van glas of plastic. Maar als je met een muntje tegen de jade tikt en een hoge toon hoort en bovendien tegen het licht in van die groeiplekken ziet, dan weet je dat het echt is. Ook in de medailles van de Olympische Spelen is jade verwerkt. Het is namelijk ook goed voor het lichaam, volgens de Chinezen. Het brengt je lichaam in balans. Hierna mogen we uiteraard de shop in om al het moois te zien en eventueel te kopen. Jade is echter niet goedkoop. We zien de happy familie bal, een uit jade geslepen bol die per generaties een bol heeft. Deze bol kun je niet uit elkaar halen, aangezien het gemaakt is uit 1 stuk. Dit symboliseert de hecht en sterke band van de familie. De shop is vrij groot en er staat werkelijk voor miljoenen aan euro’s aan waarden.

Op naar het restaurant waar we tegen half twaalf aankomen. Ook hier blijkt een fabriek te zitten, waar we eerst even gaan kijken. Hier maken ze potten en vazen. Het is wel erg veel handwerk wat er zit in zo’n vaas. Met de hand worden de koperen vazen gemaakt en daarna de versierselen erop geplakt. Daarna begint het inkleuren, verven van de vaas. Dit gebeurt meestal zo’n 8 keer, voordat het helemaal gereed is. Na elke laag verf gaat de vaas eerst in de oven, waardoor de laag weer krimpt. Je zou niet zeggen dat er zoveel werk in zit. Tijd om te eten. Net als gisteren zitten we aan een ronde tafel met in het midden een glazen draaischijf. Het eten komt ook overeen met gisteren. Allerlei verschillende schalen met kip, vlees, groenten, rijst en zelfs weer wat frites. De lunch smaakt ons weer prima. We vertrekken om half een naar de great wall.

De rit duurt ongeveer nog een klein halfuur. En onderweg komen we de eerste stukjes van de muur al tegen. De chauffeur rijdt ineens een stuk langzamer en toetert niet meer. Het blijkt dat hij zit te filmen tijdens het rijden. Hij filmt de weg voor ons uit. Om een uur arriveren we bij de muur, waar we 1,5 uur zelf mogen rondlopen. David begeleidt ons naar de entree, waar we eerst nog een groepsfoto nemen. Voor 100 yuan kopen we het boek met foto van de muur. Daarna adviseert David ons om niet het toeristische gedeelte te nemen, maar de andere kant. Dit stuk is weliswaar wat steiler maar het uitzicht is ook mooier. En inderdaad, stijl is het wel. Vorige week had je hier vast niet kunnen lopen, want toen schijnt het gesneeuwd te hebben. Dat is vandaag niet het geval. Het is strak blauw, koud en een stevige wind. In het begin is het nog wat koud, maar de steile klim naar boven, maakt het lichaam warm. Op weg naar boven, maken we diverse foto’s, je kunt blijven knippen. Ik denk dat we ongeveer een 20 minuten over de klim hebben gedaan, maar dan hebben we ook een fantastisch uitzicht over de muur, de vallei en de bergen. Boven op tower vier, is de wind wel erg stevig en koud. De jas kan wel weer dicht.

We vervolgen onze weg weer naar beneden. We hebben nog wel wat tijd over, zodat we besluiten ook de andere kant een stukje op te lopen. Hier is het toeristische gedeelte van de muur en dat is te merken. Vreselijk veel Chinezen lopen hier rond, je ziet maar enkele niet Chinezen. Tegen half drie komen we aan in de koffieshop waar enkele groepsgenoten en David al zitten te wachten. Onder het genot van een kop cappuccino krijgen we het boek met foto, waar David onze voornamen in Chinese karakters neerzet. Vaders is enigszins teleurgesteld dat hij maar 1 karakter heeft bij de naam Jan, terwijl ik er wel 4 heb bij de naam Bastiaan.

Op de afgesproken tijd van 14.40 rijden we weer terug naar Beijing. De zon schijnt nog lekker en het is warm in de bus, waardoor bijna iedereen in de bus een beetje indommelt. Bij Beijing worden we weer een beetje wakker, want David vertelt over het birdnest en de watercube waar we zo langs rijden. Voor de liefhebbers kunnen er nog foto’s uit de bus worden gemaakt. Deze hebben wij gelukkig gisteren al gemaakt. De rit gaat verder door het centrum van de stad. Als eerste worden de andere deelnemers bij hun hotel afgezet, David stapt ook halverwege uit en wij worden rond kwart over vier bij het Dong Fang hotel teruggebracht.

Tegen zes uur stappen we het hotel weer uit, om iets te gaan eten. Via Qianmen Street, de nieuwe luxe winkelstraat, lopen we naar het Tianmen Square. We komen onderweg wel wat restaurantjes tegen, maar besluiten de metro naar de Snackstreet te nemen. Via lijn 2 en 5 stappen we uit bij Dingso. Een kleine wandeling brengt ons bij de Snackstreet. Allerlei kraampjes met verschillende soorten eten. Vis, vlees, groenten, fruit en bijna alles op een stok. De lucht is niet altijd even fris, van de kraampjes, maar de Chinezen eten hier maar al te graag. Inktvis, krab, schorpioen, het maakt niet uit. Ik moet er niet aan denken om te eten en bij sommige luchten, draait mijn maag al om. Ik zie het Hong Kong Food Center, misschien dat we daar kunnen eten. Bij de ingang worden we door een vriendelijke Chinees op een ander restaurant gewezen. Hij brengt ons er wel even. Om de hoek ligt namelijk een veel beter restaurant, volgens hem. Hij loopt mee en brengt ons naar boven in het restaurant. Zijn naam is Alex. Hij blijft even mee eten en hij adviseert wat we moeten nemen van de kaart. Hij heeft flink trek zo te zien, want hij bestelt twee gerechten. Maar goed, het is hier niet duur. Met cola en bier proosten we en praten we over China, vakanties, politiek, wonen, werken en natuurlijk Beijing. Het eten is prima. Met beef, chicken en vis kun je altijd wel eten. De bijkomende rest is wat klef, maar dat hoort zo in China. Halverwege het diner horen we ineens de tune van studio sport. Naast ons blijken ook Nederlanders te zitten. Zij zijn net als wij door een student hierheen gebracht en zitten lekker te eten. Toevallig zijn het ook vader en zoon die op reis zijn. De zoon neemt een foto van ons drieën, als bewijs van een leuke avond. We wisselen het emailadres met Alex uit en gaan rond half elf richting de metro.

Morgen de laatste dag in Beijing en ’s avonds, ’s nachts met de trein naar Xi’an.

Bastiaan