Guilin

Yangshuo

Een halve reisdag vandaag. We zijn al met het vliegtuig, de trein, de auto en de benenwagen geweest. Vandaar dat we vandaag per boot van Guilin ongeveer 50km naar het zuiden reizen naar Yangshuo. De cruise gaat over de Li-rivier en wordt door meer dan een miljoen toeristen elk jaar gemaakt. Het vertrek van het hotel is om half negen, zodat de wekker om kwart over zeven gaat. Vliegensvlug douchen en kleden we ons aan. Als we de ontbijtzaal inlopen is deze, net als gisteren, helemaal leeg. Maar vandaag ook geen buffet. De serveerster wijst ons naar onze tafel, maar we vragen ons echt even af, of en zo ja wat we als ontbijt kunnen verwachten. Dat antwoord kwam gelukkig snel. Ze vroeg of we koffie of thee wilden hebben en hoe het eitje gebakken moest worden. Niet veel later kwamen er geroosterde broodjes, boter, jam, de koffie en thee en uiteraard de gebakken eitjes. Een aardige start van de dag, hoewel het tot op heden wel het minste ontbijt was.

Snel nog even naar de kamer om de laatste spullen in te pakken. Tegen half negen verlaten we de kamer en checken we uit. We betalen 20 yuan voor het internet en gaan op zoek naar Mo. Die vinden we niet direct, maar twee minuten later komt ze eraan. Met koffer en al stappen we de auto in en rijden we naar de opstaphaven voor de cruise.

Rond kwart over negen arriveren we bij Zhujiang Wharf. De boten liggen al op de diverse toeristen te wachten. Als iedereen om half tien op de boot zit, vertrekt hij precies op tijd. Ja, die Chinezen letten goed op de tijd. We zitten aan tafel met twee stellen uit Taiwan en een stel uit China. We stellen ons voor en worden (het blijft leuk) weer voor 25 en 50 jaar geschat. Mo reist ook met de cruise mee, maar zit aan een aparte tafel voor tourguides. Op de cruise is namelijk een eigen tourguide. Deze jongeman is zeer trots op zijn baan en spreekt redelijk goed Engels, maar zijn Chinees kan beter. Daar verstonden we namelijk niets van. Onderweg komen we langs diverse prachtige, idyllische plekken. Hier kennen de meeste mensen China van.

Als eerste komen we langs de “Women carrying her baby an yearning for husband rock”. Volgens de legende is de man op zee gegaan, maar nooit teruggekeerd. De vrouw staat nu met het kind op hem te wachten. Met enig inlevingsvermogen zou je dat kunnen herkennen. Op de boot zijn met name Engelsen en Duitsers. Naast de gebruikelijke Chinezen natuurlijk. De volgende scenery komt alweer. De gids vertelt vol overgave over de Caopiong en Beauty of Crown Cave. Hier stappen nog een drietal toeristen op de boot. Hij waarschuwt dat er nog veel mooie sceneries voorbij komen en dat we maar voorzichtig met het aantal foto’s moeten zijn. Het zou toch zonde zijn als de batterij leeg is, het rolletje of de geheugenkaart vol. Dat zal ons niet snel overkomen. We zijn goed beslagen ten ijs gekomen, met twee batterijen en een 2 giga aan schijfruimte. Het aantal foto’s van de vakantie is inmiddels rond de 600.

We mogen overigens niet klagen over het weer. Vandaag is het zonnig en rond de 18 graden. Op zich is het al bijzonder dat de lucht blauw is, maar ook de vrij hoge stand van het water in de Li-rivier is gunstig. Vorig jaar was de cruise maar liefst 10km ingekort. We varen verder en komen langs het gehucht Yangdi. Onvoorstelbaar dat er hier mensen wonen. Tot in de jaren 90 hadden deze mensen geen elektriciteit en stromend water. Dat is nu wel het geval, maar toch zijn de omstandigheden voor deze mensen slecht. Om toch iets van een inkomen te hebben, proberen ze kun bamboe vlot aan de boot te haken en nog iets aan de toeristen te verkopen. Uiteraard mag dat niet, maar wie niet waagt, wie niet wint. Toch is niemand geïnteresseerd.

Dan komen we langs een bijzonder gedeelte van de cruise. We naderen “The painted hill of nine horses. Een grote roots waar je negen paarden op schijnt te kunnen zien. Als je er 7 ziet, dan ben je al vrij goed. Alleen emperors (dus de allerhoogste in China) schijnen ze allemaal te kunnen zien. Ik staar lang naar de rots, zie wel wat “vlekken”, waar je met enige verbeelding in paard in zou kunnen zien. Door de zon, en waarschijnlijk het feit dat ik geen emperor ben, kom ik niet verder dan 3. Ik geef het dan ook maar snel op.

De lunch wordt geserveerd. Verschillende schalen met kip, beef, groenten, noodles en rijst staan op tafel. Samen met onze Taiwanese vrienden hebben we een gezellige maaltijd. Ze bieden ons nog wat fruit aan. Het schijnen kleine oranjes te zijn, die je met schil en al op eet. Niet slecht, maar ook niet echt lekker. De aangeboden en bekende mandarijn is wel erg sappig en lekker. Door de lunch missen we de laatste mooie hill “Yellow Cloth Hill”. Het laatste uur duurt wat lang. De hills zijn wat vlakker en daardoor minder bijzonder. De meeste toeristen lezen of puzzelen wat. Samen met de Taiwanese vrienden speelt Jan een potje kaarten. Hij heeft het spel snel door. Als we bij Yangshuo aankomen, gaan we nog even naar het dek. Het is een mooi gezicht hoe al die cruiseboten aanmeren en soms aan de weg terug alvast beginnen.

We nemen afscheid, nemen nog een foto en wisselen het e-mailadres uit. Samen met onze eigen gids Mo stappen we van boord. Ook hier zijn de straatverkopers er als de kippen bij. Hier is van alles te koop, maar in een redelijk tempo loopt Mo langs alle kraampjes. Het New Century Hotel ligt iets van de haven af, maar de wandeling erheen is leuk en eigenlijk vrij kort. Rond twee uur arriveren we bij het hotel. Mo checkt ons in en vraagt of we voor morgen een enquête willen invullen. Natuurlijk doen we dat. Verder spreken we af dat we morgen uiterlijk om 13 uur van de kamer gaan en om 16.30 uur klaar staan voor de rit naar de luchthaven. Mo heeft onze vlucht nog even bevestigd. Dat lukte eerst niet, maar ter in onze achternaam behoort niet tot onze voornaam. Maar het is opgelost.

We gaan naar kamer 326 en treffen een keurige kamer aan. De koffers worden neergezet en frissen ons even op. Rond kwart over drie stappen we weer naar buiten. De winterjassen zijn in het hotel gebleven. Door de zon en de ligging van Yangshuo is het vrij warm buiten. De zomerjas is voldoende. Via een andere weg lopen we naar het centrum. Verrast door de hoeveelheid toeristenwinkeltjes, supermarkten en restaurantjes lopen we het stadje door. De oppervlakte van het stadje is niet zo heel groot, maar er wonen wel 300.000 mensen. Ter vergelijking, in Nederland is dat een stad als Eindhoven. We besluiten om voor de zekerheid nog 500 yuan bij de bank of China te pinnen. Wellicht dat we hier nog wel wat souvenirs willen kopen. Morgen gaan we immers naar het grote Hong Kong. Langs het water drinken we een kop koffie. Daarna is Jan aan de beurt voor de eerste souvenirs. In een winkeltje koopt hij een T-shirt van Beijing 2008, Olympische Spelen. De onderhandelingen gaan goed, van 80 voor 45 yuan. Een tweede shirt kan voor slechts 35 yuan bij worden gekocht. Maar dat doen we toch maar niet.

We lopen verder en zien van alles. Zowel in de shops, als op straat. Eten en souvenirs. Diverse malen wordt het fototoestel gepakt. We komen langs een andere T-shirt shop en zien verschillende Chinese tekens erop staan. Die zien er toch ook wel erg leuk uit. Jan wil die toch eigenlijk ook hebben. Dus terug naar de eerste shop, om dat shirt te zoeken voor “slechts” 35 yuan. En dat lukt. Geheel tevreden lopen we langzaam terug naar het hotel.

Rond half zeven gaan we op zoek naar een restaurantje om te eten. In de middag zijn we diverse tentjes tegen gekomen. We kiezen uit eindelijk voor een tentje, waar toevallig de groep Duitsers van de boot ook zitten te eten. Voor een goedkope prijs (128 yuan) eet Jan een Wiener schnitzel en ik een club sandwich. Daarnaast bestellen we nog een fried noodles met pork. Het restaurant loopt langzaam leeg. Een van de serveerster vraagt of ze met ons mag praten, in het Engels dan wel uiteraard. Ze verontschuldigt zich voor haar Engels, maar we kunnen haar redelijk begrijpen. Het blijft dan wel bij de bekende vragen als, waar komen jullie vandaan? Hoelang zijn jullie hier en in China? Hoe oud zijn jullie? Veel verder komt ze niet. Het bekende raad je leeftijd,  geeft veel lachwekkende situaties. Dan gaat de telefoon. Ze neemt op en Jan zegt, New Asi, zegt het maal. We schieten beide in de lach, waardoor het personeel mee lacht. We betalen en lopen verder langs de diverse kraampjes en shops. Ik blijf kijken bij een winkel met prachtige houtsnij werken. Handgemaakt en erg mooi, maar relatief vrij duur en niet mee te nemen naar Nederland. Verderop zie ik wel Chinese tekeningen. Het is immers mijn beurt om een souvenirs uit te zoeken. Eerst eens goed bekijken of en zo ja, welke tekening het mooiste is. Dan begint de onderhandeling. Het kost wat standvastigheid, maar van 120 voor 75 yuan is redelijk.

Tot slot drinken we nog een kop koffie en een milkshake op de 2e etage bij een koffiehuis. Het heeft een prachtig uitzicht op de straatjes. We lopen terug naar het hotel en hopen de schoenenpoetser voor Jan nog tegen te komen. De schoenen van Jan kunnen wel een poetsbeurt gebruiken. Hij is dan ook al menigmaal erop aangesproken door een van de vele poetsers in Yangshuo. Eerst heeft hij het afgehouden, maar als dat ene mannetje voor 5 yuan weer langskomt, dan doet hij het. Helaas komen we hem niet meer tegen, waardoor we tegen 22 uur weer op de kamer zijn.

De laatste avond en nacht in het China met visum. We vertrekken immers morgen met het vliegtuig naar Hong Kong, waar je geen visum voor nodig hebt. Morgen dan maar alle yuans op maken.

Bastiaan