Yangshuo

Vrije dag

Vandaag hebben we een vrije dag, nou ja vrij, dat zien we nog wel. We beginnen in elk geval met even lekker uitslapen tot bij half negen. Een paar kleren aan en eerst ontbijten. We zijn van daag niet de laatste gasten, die van het ontbijt genieten, want er zitten er nog een stuk of vier. Vroege vogels hoor, die toeristen in China. Ook de grote groep Duitsers heeft das fruhstuck al achter de kiezen. Daarna het gebruikelijke ritueel en nog even puzzelen en dan op de fiets.

Ja, ja we gaan het beleven. De twee ter Weel China gangers gaan zich in het Chinese verkeer begeven. We kopen een routemap bij de receptie en we huren twee fietsen voor het hotel (10 yuan per fiets per dag, dat is geen geld) en het fietsfeest kan beginnen. We rijden Yangshuo in en wennen aan het soms chaotische verkeer, dat kris kras door elkaar gaat. We nemen nog eerst een lekkere cappuccino en stappen dan weer op. We hebben de eerste Chinese aanbieding al weer moeten afslaan met No Thank You en Bujouw. Een overigens vriendelijke Chinees wilde deze dag wel onze gids zijn. Hij wist de kleine weggetjes in de omgeving. Maar wij vinden het veel leuker om dat zelf te ontdekken. We slaan 6 mandarijnen, 2 bananen en 2 fl. water in en gaan op pad.

We rijden Yangshuo uit en gaan richting Moon Hill. De ruimte voor de fietsers is prima langs de weg, waar ook de auto’s over rijden. Het is niet echt druk en op ons gemak rijden we door het Chinese land. Regelmatig stappen we even af om een foto te maken of om de jas uit te doen, want het is ongeveer 18-20 graden en geen wind. We kunnen niet geloven dat we hier op 25 november in een overhemdje met korte mouwen fietsen. We rijden iets te ver, want aan de Chinese borden zijn we ook nog niet gewend, maar een behulpzame Chinese vrouw (na Nihao = goedendag) wijst zij ons de goede weg.

In Moon Hill mogen we niet verder als we niet betalen. Ze laten foto’s zien wat we zoal te zien krijgen, maar dat boeit ons niet echt en gaan we terug. Bij een watervalletje genieten we van de mandarijnen en de bananen en vervolgen we onze weg. We rijden een dorpje in, en dat moet iets bijzonders zijn, want er staan heel veel bussen en er zijn heel veel chinezen (zoals overal hier) En ja hoor, als we achterom kijken zien wij het gat in de berg, waar bij volle maan, deze maan precies door dat gat schijnt. Uiteraard maken we foto’s om jullie hiervan mee te kunnen laten genieten.

Via een soort fietspad rijden we langs een rivier en genieten van het werkelijk prachtige landschap. Heel veel bergen in allerlei vormen ( je moet de foto’s zien, anders geloof je het niet.) Wat ons ook opvalt is dat het nog zo groen is. Diverse bomen, struiken, planten staan nog in de bloei. Het is echt heel erg genieten. We stoppen nog een keer om de laatste mandarijnen en het laatste water te nuttigen en draaien weer richting Yangshuo via een fietspad, nou ja fietspad???. Verschillende keren vragen we Yangshuo??? En dan wijzen de Chinezen ons de juiste weg.

Wat je zoal tegenkomt en waar je langs rijdt, dat is zo afwisselend en zo voor ons opvallende zaken, dat ik het moet melden. Vrouwen met kinderen in 2 manden en de manden aan een stok en de stok op de schouders. Oude vehikels, die in Nederland direkt van de weg gehaald zouden worden. Je kunt het niet eens auto’s noemen, maar een soort driewielers, die verschrikkelijk veel roet uitblazen. En dan de Chinese huizen en dorpjes, waar je langs komt. Het is niet te geloven hoe veel Chinezen moeten leven. Krotten zijn het vaak, Of niet afgebouwde huizen, waart de onderste etage bewoond wordt en de rest niet is afgebouwd, geen ramen heeft. De gids vertelde later, dat de droom van de Chinezen is om een huis te hebben een vrouw, kinder(en) (een kind per gezin is de slogan), een stuk land en een buffalo,  dan is de Chinees gelukkig. Dat het huis nog niet af is, dat komt later wel. En dan de rotzooi, die je echt overal ziet liggen rond de huizen. Ik zou er knettergek van worden van al die troep. Ook hier geldt: de foto’s zeggen alles.

Om een uur of kwart voor drie leveren we de fietsen weer in en gaan op zoek naar wat eten, want dat zal er vanavond niet echt van komen, zijn we bang voor. In het heel gezellige Yangshuo vinden we een heerlijk plekje in de zon en genieten van western food, zoals ze dat hier noemen. We kuieren nog een keer door de stad. Jan koopt een fluitje van een oude Chinees, die vreselijk zijn best doet. De schoenpoetser, die we gisteren een aantal keren tegenkwamen en die vond, dat Jan z’n schoenen hoognodig aan een poetsbeurt toe waren (voor 5 yuan), die was er ook weer, maar Jan  had andere stappers aan, die niet gepoetst hoeven te worden, dus pech voor die man en jammer dat Jan gisteren niet zo flink was om die 75 ct uit te geven.

Het is tegen half vijf, als we weer in het hotel zijn, waar de tourguide en de chauffeur al op ons staan te wachten. We worden in een kleine twee uur terug gebracht naar het vliegveld van Guilin. Ook op deze autotocht verbazen we ons over manier waarop de Chinezen er op veel plaatsen zo’n troep van maken en hoe ze leven. We nemen afscheid van Mo en checken in. Op het vliegveld is helemaal niets te beleven en met een bak noodels, nootjes en een drankje komen we de wachttijd wel door.

In een uur vliegen we met Dragonair naar Hong Kong en worden opgewacht door een nieuwe tourguide. De organisatie klopt perfect. Om 11 uur worden we in het Dorsett Seaview (seaview??, geen zee te zien.) hotel afgezet. We bellen met Cobi, Jan maakt het verslag en om half één gaat het licht uit. Morgen gaan we Hong Kong in. Een nieuw en laatste avontuur van deze prachtige reis, waar we met volle teugen van genieten.

Jan