Xi’an

Shanghai

19 november2008

Vandaag staat de reis van Xi’an naar Shanghai op het reisprogramma. We kunnen redelijk uitslapen, want de wekker staat op 8.00 uur. Opstaan, wassen, aankleden, enz. en om 08.30 uur naar het ontbijt met allemaal lekkere herkenbare etenswaren, gebakken eitje, of scrumbled eggs, gekookt eitje, geroosterd broodje, hartig beleg, fruit, yoghurt, jus d’orange, koffie en thee, maar ook rijst, noodles, soort bami, warme worstjes en andere warme gerechten. De Chinezen zie je dan ook gewoon warm eten om 8.30 uur. Vreemd is het wel, dat we geen zoet beleg kunnen ontdekken. Geen jam, honing, laat staan hagelslag of chocoladepasta. Of je moet ontbijtkoek onder zoet beleg scharen.

Om 9.30 uur zijn we gepakt en bezakt en staan we klaar om te vertrekken. In de hal komen we onze tourguide Cecily tegen, die samen met de chauffeur al klaar staat om ons naar het vliegveld te brengen. We rijden nu door een ander deel van Xi’an, niet het rijkste deel zo te zien. Zeer armoedige huizen en dito winkels. Ik kan ook al rijdend geen enkel schappenplan vinden, dat mijn goedkeuring zou kunnen wegdragen. Kortom armoe troef in dit gedeelte van Xi’an.

Na een uur rijden komen we op de redelijk nieuwe luchthaven Xi’an-Xianyang aan en met behulp van de tourguide checken we in. Het is nu 11.00 uur en we hebben nog een halfuur voor het instappen. Laten we een kop koffie nemen stel ik voor, en zo gezegd, zo gedaan. Two cappuccino please bestel ik en we genieten van een heerlijke kop koffie. Ik reken af en de koffie is gelijk veel minder lekker. 116 yuan please Sir, zo dat is omgerekend ongeveer 16,50 euro = 8,25 euro per kop. Daar is Milaan spotgoedkoop bij.

We hebben een kleine vertraging van een halfuur, maar om ongeveer kwart voor één vliegen we met Shanghai Airlines richting Oosten. Het is ruim 1300 km., volgens de piloot, die zeer moeilijk te verstaan is met z’n Chinees – Engels, evenals de stewardess, die div. zaken omroept.

De vliegtijd bedraagt 1 uur en 40 min. Tegen half drie landen we, na een prima vlucht op internationale luchthaven Pudong bij Shanghai. Als we de gigantisch lange terminal (ik denk wel meer dan 1 km) door zijn, liggen onze koffers al op de band. In de aankomsthal staat onze nieuwe tourguide Joyce (weer zo’n typische Chinese naam) ons al op te wachten met op het bord Mrs. Jan ter Weel geschreven. Even denken we, dat Cobi ook hier verwacht wordt, maar dat blijkt toch niet het geval.

Met een busje worden we naar het centrum van Shanghai gebracht. Onderweg vertelt ze over de geschiedenis van deze stad. Vroeger een klein vissersdorpje en nu uitgegroeid naar een wereldstad met maar liefst 18 mln mensen of daaromtrent.  Er is een oud Shanghai en een nieuw Shanghai, gescheiden door de rivier Huangpu. Wij logeren de komende 3 nachten in hotel New Asia in het oude centrum (nou dat new mag er wel af, want het bestaat sinds 1930).

Het is een prima hotel,maar wel gedateerd en dat zie je aan de oude bruine kleuren en donkere gang en aan het meubilair en dat soort zaken. Maar we zeuren niet, want we kunnen er goed vertoeven. Om ongeveer kwart over vier hebben we onze intrek in kamer 854 genomen en hebben een fantastisch uitzicht over de stad.

We bellen Cobi, die net wakker is en vragen hoe het bij de manuele therapeut is gegaan en we verhalen over onze Chinese avonturen. Terloops merk ik op ik nu al uitkijk naar de mama – chinees, die ik eind van deze maand in de ZOB geserveerd hoop te krijgen. Na een drankje, even wat lezen over het hotel en de stad, gaan we om een uur of zes richting stad om te kijken of we hier ook een chinees kunnen scoren.

We lopen over de Bund (soort boulevard) en genieten van de mooie en nu verlichte skyline van Shanghai. Allebei hebben we het gevoel, dat we nog niet in het echte Shanghai zijn aangekomen. Het is wat stoffig en oud, en nog niet wat we verwacht hadden. Want de verhalen vertellen, dat dit de financiële hoofdstad van China is, met veel glitter en glamour en al wat dies meer zij. Wellicht zijn wij te vroeg met ons oordeel en kijken we er morgen na de tour er heel anders tegenaan. We gaan op zoek naar een restaurant en ons oog is gevallen op een restaurant met Engelse vertaling van de gerechten (wel zo makkelijk, zodat je weet wat je eet) en hier hebben ze ook steaks in een aantal variaties. We bestellen allebei een filet steak en wachten vol spanning af. De tafel wordt gedekt met vork, mes en lepel. Zo dat gaat de goede kant op. Groot is onze verwondering als er het volgende wordt geserveerd:

  • 2 x kommetje met soep
  • 2 x kommetje met “rauwkost” ????
  • 2 x glas met ice – tea ????
  • 2 x glas met soort pudding ????
  • 2 x glaasje likeur ????

We bekijken het even en wachten. Daar komen ook nog 2 spetterende “pannetjes”.

En als we het servet op de knieën hebben gelegd, gaan de deksels er af en zien we de steak met gebakken ei en spaghetti liggen. Nou eet smakelijk dan maar en we beginnen aan de gloeiend hete steak. “Ik vind het gewoon lekker” roepen we allebei even later en het overtreft onze verwachtingen. Zo zie je maar weer. Op de pudding +saus van Jan na, gaat alles naar binnen. Bas rekent even later de lieve somma van 89 yuan af. (12,60 euro!!!!)

Voldaan lopen we terug naar het hotel en nemen nog een koffie in de “swingende bar” van het hotel. Nou nee, niet bepaald swingend. Als je de gasten niet lang in de bar wil houden, dan moet het zo inrichten, met oude roze (en vieze) stoelen/banken en totaal geen sfeer.

Wij zijn nu een week onderweg en genieten tot nu toe van een prachtige trip door dit HELE GROTE land aan de andere kant van de wereld. Morgen zitten we op de helft en met veel zin kijken we uit naar het vervolg van deze reis.

Jan

Foto’s van China zien.
Let op er staan 900 foto’s, dus het laden van de pagina duurt even.