Hermanus

Franschhoek

We beginnen aan een nieuwe maand en aan een nieuwe week ( de laatste alweer van deze vakantie) en aan een nieuwe dag. We hadden besloten om het ontbijt rond een uur of negen te gaan nuttigen. Het buffet ziet er weer zeer ruim gesorteerd uit. Zelfs het hartige beleg is in voldoende mate aanwezig. Wij genieten ervan en zeker van de gastvrijheid van de lady of the house. Ze is erg vriendelijk en komt het tasje van Jan zelfs terugbrengen (nog beter op je spullen letten, Jan !!!) De koffers weer inpakken, of beter gezegd de losliggend spullen er bij in, want we leven deze vakantie vanuit de koffer, zoals ze dat noemen.

Om een uur of kwart over tien op naar Hermanus. We kiezen eerst voor Siewer View, om de eerste walvissen te spotten en we zien al veel mensen ,met camera in de aanslag op de rotsen staan. En ja hoor daar liggen de gigantisch grote beesten in het water. We schieten foto’s, maar het meeste dat erop te zien is, is toch water. Af en toe een staart of een stukje lijf. Je blijft alert met de camera in de aanslag om op het juiste moment DE foto te maken. Dit is een stuk lastiger dan vooraf gedacht. Geduld is een schone zaak. De dassies laten zich gemakkelijker vangen door de camera. We lopen over een prachtig natuurpad langs de kust en leggen veel hele mooie bloemen en planten vast op de digitale plaat.

Een lekker bakkie koffie op het grote centrumplein, de auto op het parkeerdek, en wij lekker op ons gemak slenteren door het verrassend leuke plaatsje Hermanus. De walvis – toeteraar doet zijn best om de beesten te bewegen om te bewegen, maar slechts een enkele walvis geeft daaraan gehoor. Het Zuidafrikaanse bandje doet z’n best en houdt de stemming erin. We nemen een heerlijke lunch op het terras. Ineens oh’s en ah’s , één walvis heeft er wel zin in en springt door het water, gauw de camera en knippen maar, maar het blijft lastig om de perfecte foto te maken. Gelukkig hebben we de verhalen en eigen ogen nog, die het gezien hebben.

Om een uur of 3 zeggen we de walvissen goede dag en besluiten om de Fernkloof nog met een bezoek te vereren. Onderweg al wil Cobi alsmaar stoppen om de mooie bloemen en planten te fotograferen. We rijden het natuurpark in en parkeren de auto bij het bezoekerscentrum en besluiten om de wandeling naar de waterval te maken. De oh’s en ah’s klinken ook hier volop en Cobi kijkt haar ogen uit, of nog beter gezegd komt ogen te kort voor al deze schoonheid. Jan loopt zich een slag in de rondte te fotograferen en komt bijna stroom tekort. Iets waar Bastiaan al doorheen is. Batterij bijna leeg na al die walvissen. Het is werkelijk fantastische natuurschoonheid, die we hier zien. Dit is echt met geen pen te beschrijven, maar gelukkig hebben we nu de foto’s nog . Dit moet mijn broer Dik zien (en natuurlijk Ada ook) wat zullen die hiervan genieten. We zullen ze vanavond bellen, om te vragen alvast te gaan sparen. Dat kunnen Cora en Harrie ook vast gaan doen, als ze de stranden en golven te zien krijgen) Oeps, door al die overweldigende natuurpracht, bijna vergeten dat we ineens oog in oog staan met 2 Babboos, (apen). Alsof hij of zij op een statiefoto moet, zo gaat ie er voor zitten. Ook dit is weer een geweldige ervaring. Wat ben ik blij dat we alle belevenissen hebben opgeschreven en gefotografeerd, anders zou de meer dan de helft al vergeten zijn.

Om 4 uur richting Franschoek. Ruim anderhalf uur later, via de bergen (ook weer prachtig) komen we op de plaats van bestemming. We worden ontvangen met de vraag, wat kom je Franschoek doen?? Nou, ja de route leidt hierheen. O.K. welkom, willen jullie morgen een wijntoer? Dan graag zo gauw mogelijk opgeven, dan kan ik dat nog regelen. We betrekken ons 3 persoons verblijf (overblijfsel uit de koloniale tijd, zegt Cobi) Ziet er goed uit, ruim, maar een beetje donker. ’s Avonds lekker gegeten in de French Connection en weer een hele mooie dag aan onze Zuid Afrika reis toegevoegd.

Jan