Kruger Park

Swaziland

Vandaag verlaten we voor een dag Zuid Afrika en betreden het koninkrijk Swaziland. Voordat het zover is, gaat om 8 uur de wekker. Even snel onder de douche en de koffers weer pakken. We verlaten onze bungalows en leveren om kwart voor negen de sleutels in. We ontbijten op het centrale plein met de vleermuizen en de vele dagtoeristen die met een van de game drives het Kruger Park in komen. Het zijn veelal Fransen, Italianen en Amerikanen. Na het ontbijt pakken we de HI-1 naar de Malelane –gate. Na 5km besluiten we nog een keer een zandpad te nemen. De wegen waren immers gisteren ook goed te berijden. Dat is vandaag ook wel, maar de ribbels in de weg, zorgt ervoor dat de auto flink trilt. Nu komen we weinig dieren tegen. Zelfs bijna geen herten. Via de S114, S22, de Stevenson-Hamilton gedenkplaat en de S112 komen we weer op de geasfalteerde weg naar het zuiden. Een enkele Giraffe, hert en wat vogels is tot op heden de magere oogst. Maar dan staan er een paar auto’s stil en komen we een mooi schouwspel van herten en een hyena tegen. Ze houden elkaar goed in de gaten. Ergens hopen we op wat actie, maar aan de andere kant zou het ook geen fraai gezicht zijn als een van de herten aangevallen zou worden.

Even verder op is de uitstapplaats, we nemen een kop koffie. Please don’t feed the birds, en die zijn er in grote getale. Mooi glanzend zwart-blauw, met gele snavel, grote grijze en wat al niet meer. De koffie is lekker en meer dan voldoende. Cobi spot een blauwe hagedis, die met enige moeite op de foto is gezet. Op het overzichtsbord met gespotte dieren staat dat even verderop een drinkplaats is en dat daar neushoorns zijn gezien. We kopen sandwiches voor de lunch en stappen de auto in. Bastiaan neemt het stuur van Jan weer over. Niet veel verder, komen we bij de drinkplaats Renosterpan aan. En ons geduld wordt beloond. Al rollend in de modder ligt er een grote zwarte neushoorn (we vermoeden zwart). Cobi weet te melden dat je aan de mond kan zien of het een zwarte of witte neushoorn is. De witte schijnt een wijdere (width = white geworden) mond te hebben. Bij deze drinkplaats zijn ook veel herten, zebra’s en twee hyena’s. Deze laatste moeten plaats maken voor de zebra’s, die schijnbaar dorst hebben.

Met veel genoegen nemen we de foto’s en rijden daarna door naar de uitgang van het park. Vlak voor de gate eten we de sandwiches in de schaduw op. Want wat is het warm. De airco in de auto kan het eigenlijk niet aan. We schatten dat het minimaal 30 graden is. Het is inmiddels 14 uur geweest als we het Kruger Park uitrijden. Over zo’n 60km hebben we dan 4 uur gedaan. Dat is langer dan gedacht, maar zeker de moeite waard.

We rijden naar de grensovergang met Swaziland bij Jeppe’s Reef. Dat is nog een 40km. Wat ons opvalt is dat er hier vrij veel suikerriet is en dat het landschap vrij groen is. Bij de grensovergang krijgen we diverse stempels en moeten tweemaal de auto uit. De eerste maal om Zuid Afrika uit te gaan en de tweede om Swaziland in te mogen. We betalen 50 rand om de auto het land mee in te nemen. Het wegennet is beduidend slechter in dit Koninkrijk. Het landschap schitterend en de mensen zeer vriendelijk. We gaan de bergen in en eenmaal boven stoppen we even bij een restaurant. Het uitzicht over het dal is prachtig. Gelukkig komen er wat wolken voor de zon, waardoor de temperatuur iets aangenamer wordt.

Na de korte stop is het verder de MR1 op, richting Piggs Peak, Motjane. Hier draaien we de MR3 op, de highway naar de hoofdstad Mbabane. Een stad met 60.000 inwoners. Swaziland kent trouwens 1,1 miljoen inwoners. De bevolking heeft het zwaar en de levensverwachting is niet al te best. Gemiddeld worden ze 37 jaar. Op de highway MR-3 nemen we afslag 12, naar Mhlambanyatsi. Dat is nog een 27km en de weg ernaar wordt steeds slechter. Het aantal gaten neemt toe en worden steeds groter. De weg naar ons hotel Forrester Arms is zeer goed beschreven, maar ook goed aangegeven. De plaats Mhlambanyatsi kent een toegangshek, maar deze wordt niet bewaakt. We rijden de plaats door, dat er overigens (voor Swazi begrippen) vrij goed uitziet. Even buiten de plaats ligt ons hotel. Ook dit hotel wordt omringd door een hek, ter beveiliging. Even na 17 uur stappen we de auto uit. Het is inmiddels helemaal bewolkt en de lucht is dreigend. De eerste onweersflitsen zijn al te zien. We checken in en krijgen kamers 26 en 27. Na een lekkere kop cappuccino en even te hebben gepraat met twee Belgen, gaan we naar de kamers. Het bliksemt en dondert inmiddels vrij stevig, maar het is nog steeds droog. De kamer zien er prachtig uit. Het is eigenlijk jammer dat we hier maar een nacht slapen.

Om half acht stappen we richting het restaurant. We worden bediend door Fortunate, maar de vermoedelijke eigenaresse houdt het openingspraatje. We kunnen meerdere gangen kiezen en alles op ons eigen gemak doen. Ze adviseert om twee voorgerechten en twee hoofdgerechten te doen, aangezien de porties klein zijn. Dat komt goed uit want het was lastig kiezen uit de “Bruschetta of Mozzerella, Tomato and Pesto” en de” Asparagus, Pear and Blue Cheese Soup”. We nemen beide voorgerechten na elkaar. Als main course wordt er gekozen voor de “Kingklip braised in onion”, “Stir-fried Chicken with Honey and Ginger” en “Slow-cooked Roast Poark”. Bijzondere combinaties, die over het algemeen in de smaak vallen. Als dessert kiest Jan voor de “Homemade Coffee Ice Cream” en genieten Cobi en Bastiaan van de “Baked Ricotta, Fig and Honey Cheesecake”. Een leuk, lekker en entertainende opzet. Met koffie wordt buiten op het terras het diner afgesloten. Daar wordt ons Fins nog even getest, maar verder dan kakse koemele kaske (22) komen we niet.

De rest van de avond is gevuld met puzzelen, verslagen maken en voorlezen. Om kwart over twaalf besluit Bastiaan dit verslag.

Bastiaan